ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ

Στίχοι: Χρήστος Μαντέλλος  -  Τραγούδι: Πανος Λίνος  - Μουσική: Χρήστος Μιχαήλ

Σε κουβαλώ στη σκέψη μου

πάλλεσαι στην καρδιά μου

κι ολημερίς οι κραδασμοί

δονούν τα σωθικά μου.

Κάτω απ' το φως του φεγγαριού

φαντάζεις Αφροδίτη,

του Ελ Γκρέκο είσαι πινελιά

και ποίημα του Ελύτη.

Φωλιάζεις μες στα σπλάχνα μου

χειμάρρου μου 'σαι κοίτη,

γίνεσαι Νηρηίδα μου

σαν άλλη Αμφιτρίτη.

Κάτω απ' το φως του φεγγαριού

φαντάζεις Αφροδίτη,

του Ελ Γκρέκο είσαι πινελιά

και ποίημα του Ελύτη. 

Χρήστος Μαντέλλος

Αμφιτρίτη = Η πανέμορφη Νηρηίδα...

Στο τραγούδι αυτό εδώ, που είναι ένας ύμνος στην ομορφιά, έδωσα τον τίτλο ΑΜΦΙΤΡΙΤΗ, από το όνομα της πιο ξακουστής και της πιο όμορφης απ' τις πενήντα όμορφες Νηρηίδες. Ήταν δε οι Νηρηίδες, πάντα κατά την ελληνική μυθολογία (η οποία σημειωτέο έχει μαγέψει όλο τον κόσμο), Νύμφες, που ζούσαν στον βυθό της θάλασσας, στο παλάτι του πατέρα τους Νηρέα και περνούσαν τη μέρα τους κολυμπώντας και παίζοντας με δελφίνια ή καθισμένες σε χρυσούς θρόνους ή βράχους, τραγουδώντας και υφαίνοντας ή στεγνώνοντας τα πλούσια και μακριά μαλλιά τους. Δεν επέτρεπαν σε καμία θνητή να παραβάλλεται με αυτές στην ομορφιά. Είχαν τη δύναμη να ταράζουν τη θάλασσα αλλά και να την ηρεμούν. Η Αμφιτρίτη ήταν   γυναίκα του Ποσειδώνα, Θεού των υδάτων (ποταμών, λιμνών, πηγών) και κατ΄επέκταση της θάλασσας.