Δεν καταγράφηκε και στις καρδιές μας η απαγόρευση του πανηγυριού

Ο εορτασμός στη μνήμη της Αγίας - Το πανηγύρι που δεν έγινε

Ανέκαθεν η σημερινή μέρα, η 26η Ιουλίου, ήταν για το χωριό μας, μία απ' τις πιο σημαντικές, αν όχι η σημαντικότερη, κατά την οποία λάβαιναν χώρα δύο κορυφαίες εκδηλώσεις. Από τη μια η θρησκευτική τελετή στη μνήμη της πολιούχου Νεράιδας Αγίας Παρασκευής και από την άλλη η τέλεση του παραδοσιακού πανηγυριού, που κορυφωνόταν την επόμενη, 27 Ιουλίου με το παραδοσιακό χορό «τα κάγκελα».

Έτσι και σήμερα το πρωί, στο εκκλησάκι της Αγίας Παρασεκυής, που βρίσκεται στο κοιμητήριο Νεράιδας, τελέστηκε η λειτουργία, χοροστατούντος του ιερέα Νεράιδας, π. Απόστολου Οκονόμου, με ικανοποιητική (λαμβανομένου υπόψη των γνωστών δυσχερειών) τη συμμετοχή χωριανών. Και βέβαια φέτος, η ολοκλήρωση της θρησκευτικής τελετής, με την αρτοκλασία, την περιφορά της εικόνας της Αγίας και το μοίρασμα του αντίδωρου, βρήκε τους χωριανούς, να συζητάνε, στα γνωστά «πηγαδάκια», για το θέμα της μη τέλεσης, για πρώτη φορά, του διήμερου παραδοσιακού πανηγυριού.

Δεν ακούστηκε λοιπόν εφέτος, στην πλατεία, ο γνωστός ήχος του κλαρίνου. Δε βγήκε ο κοινοτάρχης, για να δώσει το έναυσμα της έναρξης του κοσμικού μέρους των γιορταστικών εκδηλώσεων στη μνήμη της Αγίας Παρασκευής. Και κυρίως, δε βγήκαν, εκεί γύρω στις 7, στην πλατεία, οι πρώτοι χορευτές, για να κηρύξουν στην πράξη την έναρξη του πανηγυριού.

Είπε ο Υπουργός παιδιά (όχι να μην πάψουν, αλλά) να μην αρχίσουν φέτος τα βιολιά. Και καλά που ήρθε αυτή, η δεύτερη και ωριμότερη σκέψη των ιθυνόντων, με βάση την οποία, τελικά απαγορεύτηκαν στο σύνολό τους τα πανηγύρια. Γιατί αν εφαρμοζόταν η πρώτη, μεσοβέζικη απόφαση, που έλεγε «να γίνουν τα πανηγύρια, αλλά οι ... πανηγυριώτες θα συμμορφώνονται με τους κανόνες που θα υπάρξουν και θα προβλέπουν την παρουσία μόνο καθήμενων», θα συνέβαιναν γεγονότα που μόνο το γέλωτα θα είχαν εξασφαλισμένο.. Για σκεφθείτε σκηνικό, να κάθονται οι συμμετέχοντες στην πανηγυριώτικη παρωδία, κατά μικρές παρέες και σε τραπέζια αραιά διατεταγμένα, «αγνοώντας» το κάλεσμα του κλαρίνου,  που θέλει τον πανηγυριώτη να σηκώνεται αυθόρμητα και να γίνεται άλλος ένας κρίκος στη χορευτική αλυσίδα, με τον πατέρα, τον αδερφό, τον ξάδελφο, το χωριανό, τη χωριανή ...

Αν είναι λοιπόν τόσο σοβαρά τα πράγματα και προκειμένου του χρόνου, απαλλαγμένοι από το φόβο της πανδημίας (;), να είμαστε όλοι και να πραγματοποιήσουμε ένα αξέχαστο πανηγύρι, ήταν (είναι) προτιμότερο να μη γίνει, παρά να γίνει ένα πανηγύρι-παρωδία.

Γιατί για μας το πανηγύρι δεν είναι μια διεκπεραιωτική διαδικασία, να το σπρώξουμε να περάσει. Για μας αποτελούσε πάντα (και αποτελεί) «έκφραση και άγγιγμα ψυχής, άρωμα και έρωτας ζωής», που λέει και ο χοροδιδάσκαλος - πρωτοχορευτής χωριανός μας Σπ. Νεραϊδιώτης.

Το γεγονός της αναγκαστικής απαγόρευσης της τέλεσής του για φέτος, ΔΕΝ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗΚΕ και στις καρδιές μας.

Γιατί, όπως έχουμε ξαναγράψει,

ΓΙΑ ΜΑΣ, ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΔΕ ΣΤΑΜΑΤΑ, ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΜΕΝΗ Η ΨΥΧΗ ΜΑΣ!

Η διαρκής ευχή μας, εδώ και δεκάδες χρόνια «Καλή αντάμωση στο πανηγύρι», θα είναι φέτος για την επόμενη χρονιά, πιο έντονη, πιο ουσιαστική, πιο ανυπόμονη και εν τέλει, ίσως και να είναι εκτελεστή από όσο το δυνατό περισσότερους!